• Je eigen spreekuren houden
• Mensen ondersteuning bieden bij hun chronische aandoening
• Kwaliteit van leven verbeteren
• Complicaties voorkomen

Ik ben een visite ronde aan het doen in een zorginstelling, daar klop ik op de deur en vervolgens doe ik deze open en roep ik Goedemorgen! Meestal komt er een antwoord maar dit keer niet... is deze patiënt niet thuis?

 

Ik loop rustig naar binnen en zie onder de vitrage een stukje van een blote schouder en wat haren uitkomen. Ik schrik ervan, deze vrouw van 80 plus ligt plat op haar rug op de grond. Ze zal toch niet dood zijn? Moet ik een reanimatie opstarten?

 

Ik besluit eerst te gaan kijken en schuif de vitrage opzij waarop de dame schrikt en mij aankijkt, ze ligt in haar badpak op een badhanddoek van de deuropening de rest van haar lichaam op het balkon te genieten van de zon. Ze komt zo snel mogelijk overeind en vertelt mij dat ze vergeten is dat ik zou komen en ze heerlijk van de zon aan het genieten is en er volgt een mooi verhaal over de zonovergoten vakanties die ze toendertijd nog samen met haar echtgenoot mocht beleven. Hierna haar bloeddruk gemeten en deze was prachtig!

 

Een andere visite die ik niet snel zal vergeten is bij een man van rond de 80 jaar oud, slecht ter been, vaak aan het mopperen. Ik weet dat ik bij hem gewoon naar binnen mag lopen, als ik aanbel gaat hij mopperen dat hij moeilijk bij de deur kan komen. Ik open de voordeur en ruik een gaslucht!

 

Ik zoek de keuken en hoor gesis, de gaspit staat aan zonder vlam, zonder dat er iets op het vuur staat. Ik zet deze gauw uit en vervolgens ook de achterdeur en het raam open. In de woonkamer tref ik de niets vermoedende man aan. Ik vertel wat ik heb ontdekt... hij ontkent dat hij het gas open heeft laten staan.

 

Nadat ik het (met toestemming) besproken heb met zijn kinderen, die het al langer geen goed idee vonden dat hij nog gas gebruikte, is het afgesloten. Meneer was uiteindelijk super blij met de maaltijden service die ervoor in de plaats kwam. Omdat ik niet wist of ik goed had gehandeld heb ik overlegd met de brandweer, zij kunnen nog metingen doen, gelukkig was dit verder niet nodig. Ze vertelde mij wel dat het omzetten van een lichtschakelaar of de deurbel indrukken voldoende kan zijn om een explosie te veroorzaken, toen was ik heel blij dat ik hier niet had aangebeld.

 

Sinds ik POH ben doe ik alle huisbezoeken op de fiets dit heeft vele voordelen. Praktijkondersteuner is ook een zittend beroep op een werkdag beweeg ik veel te weinig ook al haal ik de patiënten op uit de wachtkamer, haal ik koffie en overleg ik met de assistentes in de front office.

 

Wat is er nu mooier om meer beweging te combineren met je werk? Ik heb in een dorp gewerkt waar we een speciale visitefiets hadden voor diegene die met de auto komen.

 

Nu werk ik in een stad en wat is er gemakkelijker dan even de fiets pakken?

Je bent veel sneller, geen benzine en parkeerkosten, beter voor het milieu. Je geeft het goede voorbeeld en hoor je van patiënten terug dat ze je hebben zien fietsen.

 

Het nadeel is natuurlijk het weer, met regen is het niet fijn. De mensen die ik bezoek zijn met name 80 of 90-plussers. Als ik door de regen heen kom zijn ze nog meer dankbaar en word ik meestal verwelkomd met een kopje koffie of thee.

 

Toch motiveer ik de meeste mensen naar de praktijk te komen, dit kost mij minder tijd, daar hebben we meer onderzoeksmogelijkheden en zo komen jullie deze ouderen die veel binnen zitten er zelf even uit! Maar voor diegene waarbij dat niet lukt geniet ik van de fietstocht en het huis waar ze wonen. Je ziet in enkele minuten zoveel meer dan je in 30 minuten kunt vragen! Hebben ze het huishouden een beetje op orde? Is de armoede erger dan gedacht?