Stress is verlangen.... als zorgprofessional in de eerstelijnszorg heb je veel verschillende taken;
- je functie is divers en er worden allerlei eisen aan je gesteld:
- Je wordt geacht accuraat te zijn, in je administratie, op de computer.
- Ook ben je communicatief vaardig en patiëntgericht, je hebt goede samenwerkingsvaardigheden met je collega’s en de arts en niet te vergeten; je bent in staat medisch-technische handelingen te verrichten.
Dit is slechts een greep uit het takenpakket van een doktersassistent of praktijkondersteuner.
Hoe gaat het je af, al deze taken en handelingen te volbrengen? Ervaar je ‘ stress’ en wat is dat dan?
Er wordt veel over stress gesproken en geschreven maar ik wil het deze keer eens ‘klein maken’:
- Stress is niets meer en niets minder dan verlangen.
- Je wilt meedoen
- Je wilt volwaardig meedoen
- Je wilt gerespecteerd worden
- Je wilt het gevoel hebben dat je competent bent ( = iets kunt of beheerst)
- Je wilt trots kunnen zijn op jezelf
Deze behoeften en verlangens bepalen je intrinsieke motivatie. Stress ontstaat als je je eigen behoeften ter discussie stelt:
‘Mag ik wel meedoen’, ‘ Ziet men mij voor vol aan’, ‘Word ik gerespecteerd’ en… ‘ Kan ik het?”
Deze vragen stel je jezelf, maar waarom doe je dat? Waarom geef je je over aan zorgelijke en angstige gedachten en gevoelens? Heb je het diploma voor je functie, heb je de baan, doe je mee…… dat zijn de feiten!
Angst is geen zwakte maar kracht.
Het laat zien dat we iets belangrijk vinden, ‘ een verpakt verlangen’. Neem je verlangens/behoeften serieus, accepteer dat ook jij fouten maakt. Zolang je bereid bent om te leren via feedback, cursussen of andere deskundigheidsontwikkeling is het een normaal proces en trouwens…..
Je doet sowieso een heleboel dingen goed, toch?
Lees ook het artikel 'Steviger in je schoenen staan doe je zo!'
