Carola werd in haar nabije omgeving al op jonge leeftijd geconfronteerd met de gevolgen van kanker. In haar werk als Praktijkondersteuner heeft ze nog altijd bijna dagelijks met kanker te maken. In de podcast van 'Over kanker gesproken' vertelt ze over haar werk als praktijkondersteuner en wat ze vanuit die rol kan betekenen voor mensen met kanker en hun naasten. Ze is zeer actief op het gebied van de palliatieve en oncologische zorg in de huisartsenpraktijk en zegt hierover het volgende: 

Als praktijkondersteuner Intensieve zorg begeleid je patiënten die intensieve zorg nodig hebben en daar zie je ook kankerpatiënten. De huisarts heeft niet 24 uur per dag tijd. Er zijn veel vragen: Wat als ik straks dood ga, wie kookt er dan? Patiënten durven meer te zeggen tegen een praktijkondersteuner dan tegen een huisarts.

In deze podcast vertelt Carola over verschillende ontwikkelingen die gaande zijn. Een daarvan is dat mensen meer weten, ze zoeken veel meer op en ze zijn mondiger. Dat is fijn want je kunt samen veel beter bedenken wat het plan moet zijn.

Een andere ontwikkeling is dat de dood meer wordt besproken. Carola heeft met mede-studenten een document gemaakt aan de hand van vragen: Wat is kwaliteit? Wat vind je belangrijk? Euthanasie? Ik heb dagelijks daar wel gesprekken over. Mensen weten niet altijd precies wat daar bij komt kijken.

Een derde ontwikkeling is shared desicion (oftewel gedeelde besluitvorming =  een effectieve manier om samen met de patiënt te komen tot een passende beslissing over diagnostiek, behandeling of zorg, gebaseerd op klinisch bewijs en de voorkeuren en waarden van de patiënt).

Iedere kanker is uniek en ieder mens ook, dus dat betekent op maat gemaakte zorg. Daarbij wordt de nuldelijn steeds belangrijker (mantelzorgers en inloophuizen). Een huisarts moet acute zorg geven en kan niet altijd de regie houden over alle patiënten. De mensen om de patiënt heen kunnen de huisarts informeren.

De laatste ontwikkeling is positieve gezondheid, waarbij er eerst wordt gevraagd hoe het met de patiënt gaat. Communicatie met de patiënt is ook heel belangrijk, maar ook met de andere zorgverleners. Het gebeurt wel eens dat patiënten worden doorgestuurd naar de het ziekenhuis, maar de praktijk krijgt niet altijd terug dat ze kanker hebben. Hierdoor kunnen ook medische missers ontstaan. Patiënten raken tussen wal en schip:

We moeten onderzoeken hoe dit kan? Als het terminaal is, krijgen we het wel altijd te horen. Of we weten niet dat ze kanker hebben en we krijgen geen brief einde behandeling. Restklachten van bijvoorbeeld de bestraling, moeheid weten wij vaak niet. Als zij dan met een andere klacht bij de huisarts komen dan komt de boosheid.

Daar is echt nog werk aan de winkel.

95 % gaat goed, maar ik wil dat die 5% ook goed gaat. Hier ligt kansen om het goed te verbeteren. En dat de assistent of praktijkondersteuner direct contact heeft met de verpleegkundige.

Carola vindt haar baan geweldig. Het belangrijkste is dat de mens centraal staat:

Waar je het voor doet is de patiënt. Ik krijg ontzettend veel goede reacties en complimenten.”

Carola heeft bij Inholland Academy de opleiding palliatieve en oncologische POH in de huisartszorg (afgekort noemen we de opleiding POH-intensieve zorg) gevolgd. Meer informatie over de opleiding.